در این قسمت تعدادی از سلاح ها و ابزارهایی که نینجا ها از آنها استفاده میکردند را به همراه کاربرد آنها شرح می دهیم.امروزه نینجا ها ، از بسیاری از این سلاح ها استفاده می نمایند و خوشبختانه این امر نشان دهنده این است که این سلاح ها ماهیت خود را حفظ نموده اند ، اما ناگفته نماند که تعداد این سلاح ها و کاربرد آنها خیلی وسیع تر از چیزی است که ما اینجا شرح میدهیم.حتی بسیاری از اساتید برتر جهان بر این باورند که خیلی از سلاح هایی که نینجا ها از آنها استفاده می کردند هنوز کشف نشده است و امید بر این است که بتوان اطلاعاتی از آنها بدست آوریم.لازم بذکر است که هرکدام از سلاح ها و ابزارهایی که در این بخش توضیح می دهیم انواع و اَشکال خاص خود را دارند که نینجا ها بسته به هدف خود ، تغییراتی در آنها بوجود می آوردند.

 

” آشیکو ” و ” شوکو ” :

آشیکو نوعی پنجه تیغ دار است که روی کفش پوشیده می شود و شوکو پنجه تیغداری است که مثل دستکش پوشیده می شود. یکی از مزیت های این 2 سلاح این است که با این دو سلاح راحت تر و بهتر می توان از جایی بالا رفت.

بو :

یکی از مهمترین سلاح ها برای یک نینجا ، بو یا چوب می باشد. که در حدود 6 پا طول دارد و معمولا از چوبهای سفت و یا نی خیزران و تو خالی ساخته می شود.یکی از علل تو خالی بودن این سلاح این است که ضربات نینجا حالت شلاقی پیدا کند و حرکت آن نیز با سرعت همراه باشد و مزیت دیگر آن این است که یک نینجا می تواند دارتهای سمی از درون آن به بیرون پرتاب کند.چوب نیز دارای گونه های متنوع و کاربرد های متفاوت می باشد.برای مثال :

• ماربو : چوب گِرد
• کالبو : چوب چهار گوش
• هاگالو : چوب هشت گوش
• تاکابو : چوب بامبو
• روکالو : چوب شش گوش
• بوکای : پارو بلند و محکم که نینجاها از آن استفاده می کردند.

نکته : هر پا برابر با 30.48 سانتیمتر و هر اینچ برابر با 2.54 سانتیمتر است.

هانکیو :

یک کمان کوچک است که علاوه بر نینجاها ، سامورائی ها نیز از این سلاح استفاده می کردند.این سلاح اشکال گوناگونی دارد. برای مثال : بلند ، کوتاه و افقی که معمولا برای بیشتر شدن اثر و شدت تیر ، این تنوع را برای این سلاح در نظر می گرفتند. همچنین در بعضی مواقع این سلاح را در سم قرار می دادند.

بوکِن :

شمشیر چوبی است که نینجاها معمولا برای آموزش از آن استفاده می کردند.این سلاح را از چوبهای سفت می ساختند تا در مواقع خاص از آن بعنوان یک سلاح تهاجمی و دفاعی نیز استفاده نمایند و اغلب نینجاها ترجیح می دادند به جای شمشیر واقعی از این سلاح استفاده کنند که یکی از علت های این امر سبک بودن بوکن و راحتی در حمل آن است و دیگری این است که نینجاهاعقیده داشتند وقتی شمشیری کشیده می شود باید خونی ریخته شود و هنگامیکه نینجا شمشیرش را از غلاف بیرون می آورد ، هاله ای از انرژی دور او را فرا می گرفت و باید گفت که شمشیر مهمترین سلاح یک نینجا است و باید احترام خاصی به آن گذاشت و در گذشته چون استفاده از آن آداب بسیاری داشته ، ترجیح می دادند از بوکن استفاده کنند.

چیگیریکی :

طول این سلاح 2 پا می باشد.به یک سر این سلاح یک زنجیر 1.2-2 اینچی وصل شده که به سر این زنجیر توپ یا حجمی که تیغدار است وصل شده است. زنجیر طوری طراحی شده است که کاملا به درون چوب و یا میله داخل می شود و می توان از آن به عنوان گرز استفاده کرد.

فوکیا :

یکی دیگر از سلاح های مهم نینجا فوکیا یا لوله ای است که بوسیله آن دارتهای سمی به دشمن پرتاب می شود.همچنین نینجا ها از این سلاح بعنوان لوله تنفس زیر آب هم استفاده می کردند.

هانبو :

چوبی که 3 پا طول دارد و می توان از آن بعنوان یک چوب دستی یا بوکن استفاده کرد. همچنین چیزهایی از قبیل زنجیر را می توان درون آن پنهان کرد.
ناجیناتا :

یک چوب بلند است که به یک سر آن یک تیغه قوس دار نصب شده است.

کاکوته :

حلقه ای است که شکل ها و گونه های مختلفی دارد و نینحا ها قبل از استفاده آن را در سم می غلتاندند.
حلقه را از آهن و یا پوب آب دیده درست می کردند.نینجاها راحت با فشار دادن حلقه روی گلوی کسی می توانستند آن شخص را بدون اثر زیادی بکشند.

شورایكن :

شورایکن یا ” ستاره نینجا ” تیـغ های پـرنده ای هستند که نینجا ها گاهی اوقات آنها را سمی می کردند و از فاصله زیاد به سمت دشمن پرتاب می نمودند شورایكن سلاحی كوچك ، مخرب ، ویران كننده ، ساده ، ولی مرگبار است سلاحی منحصر به فرد یك نینجا ی واقعی. شورایكن یا تیغ های پرنده و بُرنده عبارتی است كه از دوره موروماچی (1573-1623 ) برای این سلاح به كار برده شد.

 

مهارت در پرتاب شورایکن ، در میدان جنگ تکامل پیدا کرد و به همین جهت آن دوره ، دوره طلایی نینجا نامیده شد.یك ضربه كاری و دقیق باعث پارگی شاهرگ و در نتیجه، مرگ دشمن می شد. نینجاها در میدان نبرد آزادانه از هوش و مهارت های خود استفاده می كردند . شورایکن آغشته به زهر ، اسلحه مورد علاقه ایكوسا – سینوبوری بود كه در مدتی كمتر از یك ثانیه ، دشمن را از پا در میاورد. نینجاها در بسیاری از عملیات های خود ، شورایکن را به سم آغشته می کردند تا دشمن مجروح نشود و در همان ابتدای کار از پا در آید.این سلاح انواع مختلفی دارد که در زیر ، چند نوع آن را بیان می کنیم :

• شاکن شورایکن : شورایکن با تیغه های فراوان
• تانته بو شورایکن :این نوع شورایکن بیشتر مانند یک چاقوی باریک می باشد و برای پرتاب آن باید مهارت خاصی را دارا بود.این سلاح که یکی از مهمترین سلاح های نینجا است ، از فولاد عالی مثل شمشیر سامورائی ها ساخته نشده بود اما نینجاها از این سلاح بعنوان سلاح چندگانه استفاده می کردند.این سلاح برای سوراخ کردن درها جهت خبرچینی،سوراخ کردن زمین و ایجاد نهر آب و همچنین برای پرتاب و ضربه زدن بکار می رفته است.آشیارو    :

از آنجایی که کشور ژاپن کشوری جنگلی و بارانی است ، کفش هایی که نینجاها می پوشیدند رد هایی به شکل خاص به جا می گذاشته که باعث آشکار شدن مقصد آنها می شده است. به همین علت نینجاها از رد پاهایی به شکل رد پای حیوانات یا کودک و … استفاده می نمودند و آن رد ها را با ابزاری مانند چوب ، طناب و … می ساختند تا تعقیب کنندگان آنها گمراه شوند.به رد هایی که آنها با ابزارهای مختلفی می ساختند ، آشیارو گفته می شود.

دوکا :

یک قوطی کوچک است که نینجاها در آن مقداری ماده مخصوص حمل می کردند تا برای روشنایی در شب و گرم کردن آنها در شبهای عملیاتی سرد کاربرد داشته باشد.

گاندو :

از آنجایی که معمولا نینجاها در شب عملیات های خود را انجام می دادند ، پس نیاز به یک منبع روشنایی داشتند.گاندو در واقع چراغ قوه زمان نینجاها بوده ، بطوری که یک شمع درون یک تکه آهن که مثل قوطی گرد باشد چسبانده می شد ، و یک دسته برای آن درست می کردند و با این شمع نور را هر کجا که می خواستند متمرکز می کردند.

هاسامی بون :
هاسامی بون وسیله ای برای گذراندن وسایل نینجا ها از روی آب ، بدون خیس شدن آنها بوده است.

کاگیناوا :

 

وسیله ای برای بالا رفتن از دیوارها می باشد ، که متشکل از یک چنگک و 12 تا 15 پا طناب است. نینجاها از این وسیله برای تاب خوردن و گاهی اوقات نیز بعنوان یک سلاح استفاده می کردند.

کاما ایکادا :

این هم یک وسیله برای گذشتن خود نینجا ها از آبهای زیاد بوده است که بیشتر شبیه یک کلک می باشد.نینجا ها برای رد شدن از آب می توانستند آنرا سریع بسازند.

کوسوری بین :

نینجاها همیشه با خود یک قوطی کمکهای اولیه ، شامل : ضد عفونی کننده ها و مرحم ها و پمادها حمل می کردند تا هنگامیکه در عملیات ها مجروح شدند بتوانند خود را درمان نمایند.از این وسیله همچنین برای حمل سم و پادزهر نیز استفاده می شد.یك نینجا ، راه های گوناگونی برای بدست آوردن زهرهای مهلك می دانست این منابع سمی عبارت بودند از : گیاهان سمی ، احشا پراز سم یك نوع ماهی ژاپنی ، ریشه زهرآلود گیاهان ، غدد زهر آگین مار، ترشحات سمی از پوست دوزیستان ، زهرابه عقرب و بند پایان و بسیاری از مواد طبیعی دیگر .
میزو گومو :

وسیله ای ارتجاعی و قابل باد کردن برای گذر از رودخانه ، رود و آب است که نینجا با باد کردن این وسیله و قرار دادن کفش خود یا نشستن روی آن می توانسته روی آب معلق بماند که این کیسه ها را از پوست خرگوش و یا پوست اسب می ساختند.مانند کیسه ای که در شکل فوق ، یک نینجا روی آن نشسته است.

 

تارو ایکادا :

مانند ظرفهایی بودند که برای گذر از رودها ، رودخانه ها و نهرهای کم عمق از آن استفاده می شده و نینجا هر پای خود را درون یک کدام از ظرفها می گذاشته و به این ترتیب با یک چوب که مانند پارو عمل می کرده ، از آب گذر می کرد.مانند شکل بالا ، که نینجا هر کدام از پاهای خود را درون دو سطل که با یک طناب کوچک به هم وصل شده اند کرده است.

متسوبیشی :

این وسیله می تواند بطور موقت و یا دائم دشمن را کور سازد.پوست خالی تخم مرغ ، پاکتهای کاغذی و نی های بامبو ، چیزهایی بودند که با مخلوطی از شن ، براده آهن ، فلفل و یا موادی دیگر پر می شدند و نینجاها بوسیله این مواد از دست دشمن فرار می کردند و یا او را می کشتند. هر یک دانه متسوبیشی اگر درست استفاده شود می تواند حداقل تا 3 نفر را نابینا کند.

شیکورو :
نینجاها معمولا با خود وسیله ای شبیه به یک اره کوچک حمل می کردند تا بتوانند دیوارهای قلعه یا دیوار محل اختفا و یا خانه های دشمنان خود را سوراخ کنند و به استراق سمع بپردازند.این اره ها طوری طراحی شده بودند که سوراخی که طرف نینجا ایجاد می شده بزرگ و سوراخ طرف دیگر کوچک بود.

شینوبی بون :
شینوبی بون یک وسیله ای دیگر برای گذشتن نینجاها به همراه وسایل و ابزارشان از رودخانه های بزرگ بود. نینجاها برای گذر از رودخانه های بزرگ و پهن نیاز به وسیله ای داشتند تا آنها و وسایلشان را از آنجا عبور دهد.این وسیله یک قایق بزرگ بود که در کیفی مخصوص حمل می شد و نینجا ها در مواجهه با رودخانه ، تعدادی از آنها را به هم وصل می کردند و از رودخانه رد می شدند.

ناگه تپو :

یک نوع نارنجک دستی یا بمب دود زا که می توان گفت یکی از مشهورترین ابزار نینجا است.نینجاها با استفاده از این ابزار از دست دشمن فرار می کردند و یا باعث مرگ او می شدند. بیشترین کاربرد این سلاح در درگیریهایی بود که یک نینجا می بایست با چند نفر مبارزه نماید ، که با این ابزار می توانست آنها را منحرف سازد و از دست آنها فرار کند و یا آنها را بکشد.همچنین به مین هایی که نینجاها درست می کردند تا دشمنان خود را غافلگیر کنند ” ازم دبی ” گفته می شود.

شینوبی کای :
شینوبی کای هم وسیله ای بود برای گذشتن از آب. این وسیله مانند قایقی است که از قطعات بامبو و یک پره در انتهای آن تشکیل شده است.

توجیمه :
توجیمه از میله ای تشکیل شده است که دو طرف آن چنگک دارد. از آنجایی که درب های قدیمی در ژاپن از کنار باز می شده و اکنون هم در ژاپن اینگونه درب ها را می بینیم ، نینجا از این وسیله برای قفل کردن درب ها استفاده می نموده است.

تیسوگی بون :
این هم یکی دیگر از ابزارهای عجیب نینجاها بوده.قایقی بوده که در خشکی از هم جدا بوده و هر نینجا قطعه مخصوص خود را حمل می کرده و هنگامیکه به آب می رسیدند قطعه های آن را به هم وصل می کردند و از آب می گذشتند.

کاما :

یک نوع داس است که معمولا از آن بصورت جفت ( دو تایی ) استفاده می کنند. تمام ضربات سریع و مورب را می توان با این سلاح انجام داد.طول تیغه این سلاح حدود 11-12 اینچ است و دسته آن مقداری بلند تر از تیغه آن می باشد. اما در بعضی مواقع نینجاها بسته به تکنیک های خود دسته این سلاح را کوچکتر از تیغه آن می ساختند.

نکو ته :

این سلاح مانند حلقه های پنجه است و فقط به سر انگشتان وصل می شوند.این سلاح را معمولا سمی می کردند و بهترین نقطه برای ضربه ، چشمهای حریف می باشد.

نانچیکو :

نانچیکو یا نانچاکو سلاحی که از دو چوب کوچک که از وسط با زنجیر ، بند ، ابریشم و … به یکدیگر وصل می شوند ، تشکیل شده است.البته اکنون این سلاح را با مواد دیگر مانند پلاستیک و فلز هم می سازند.ضمنا این سلاح به گونه های مختلف دیگر نیز ساخته می شود که نام و کاربرد آنها با یکدیگر متفاوت می باشد.برای مثال :

• نانچیکو : دو فک
• سانچیکو : سه فک بلند
• یوچیکو : پنج فک کوتاه
• بوچیکو : یک فک بلند و یک فک کوتاه

امروزه بیشتر رشته های رزمی با این سلاح آشنا هستند و توضیحات در مورد اینکه این سلاح چگونه بوجود آمده است و تاریخچه آن به چه زمانی بر می گردد ، را در بخش های دیگر بصورت تخصصی خواهید خواند.
کوساری کاما :

این سلاح هم یک داس است که به سر آن یک زنجیر بلند نصب است که به سر زنجیر هم حجمی از آهن وصل است.داس برای ضربه زدن و زنجیر و وزنه برای به دام انداختن حریف و یا سلاح او کاربرد دارد.یک دور چرخش حلقه دور حریف کافی بود تا نینجا کار دشمن را بوسیله داس تمام کند.این هم سلاحی است که نینجاها از وسایل کشاورزی اختراع کردند.

کیوکتسو شوگه :

نوعی چاقو یا میله ای که وسط آن یک تیغه منحنی دارد و به طناب یا زنجیری از جنس موی اسب یا موی زن و یا ماده دیگر وصل شده است و به سر دیگر طناب حلقه ای نصب شده که از چاقو برای درگیری نزدیک و از حلقه برای به دام انداختن سلاح دشمن استفاده می شده است.

اونو :
این سلاح یک نوع تبر جنگی بوده که قویترین سلاح برای خراب کردن دروازه های آن زمان نامیده می شده است.این سلاح چنان قدرتی داشت که اسب سوارها را به زمین می انداخت و کسی که تکنیک های این سلاح را آموخته بود مسلما پیروز میدان بود.

شوبو :
نوعی سلاح است که برای فشار دادن نقاط حساس بدن ( دیم ماک ) بکار برده می شود.که گردن می تواند بهترین نقطه برای ضربه زدن با این سلاح باشد.این سلاح متشکل از حلقه ای است که درون انگشت میانی می رود و یک میله بسیار سخت و محکم و یا گاهی یک چوب سخت و محکم.

نینجا تو :

شمشیرهایی که نینجاها با خود حمل می کردند ، مانند شمشیر سامورائی ها که از بهترین نوع فولاد ساخته شده بود ، نبود.شمشیر سامورائی ها بسیار تیز و برنده است و راحت می توان یک انسان یا یک ذره را به دو نیم تقسیم کرد.طول شمشیر سامورائی ها 26 تا 37 اینچ است.
اما شمشیر نینجاها کوتاهتر یعنی 24 اینچ است.جنس این شمشیر بسیار پایین تر از جنس شمشیر سامورائی ها می باشد و آن به این دلیل است که شمشیر سامورائی ها با هر ضربه ای باعث برش می شد و مرگبار بود ، ولی شمشیر نینجاها باید بعد از ضربه چرخانده شود تا باعث مرگ شود.
همچنین نینجا از شمشیرخود بعنوان یک پله برای بالا رفتن از دیوار استفاده می کرد.به غلاف شمشیر نینجا سایا و به دسته آن توبو نیز گفته می شود.

تسن :

یا همان بادبزن است که با ورقه های آهن ساخته می شود.این سلاح تکنیک ها و برش های متعددی دارد.این برش ها به قدری سهمگین و بُرنده است که می تواند دشمن را درجا هلاک کند.

تتسو بیشی :

قطعات آهنی کوچکی هستند که دارای سرهای متعدد و تیز هستند و طوری طراحی شده اند که همیشه حداقل یک سر تیز آن رو به بالا است.در هنگام فرار ، نینجا آنها را پشت سر خود می ریزد و همچنین از آن بعنوان یک سلاح پرتابی استفاده می کند.

یاری :

همانند نیزه ای است که معمولا 5 پا طول دسته آن و 6 پا طول تیغه آن می باشد.

کونای :
یک چاقوی بسیار کوچک است که برای پرتاب کردن از آن استفاده می شود.همچنین نینجاها از این سلاح برای بالا رفتن از دیوار ، کوه و تپه استفاده می کردند.

نکاده :

پنجه های فلزی هستند که برای استفاده از آن نینجاها تمرینات خاصی را آموزش می دیدند.برای بدست گرفتن این سلاح می بایست دست ها و پنجه ها را بوسیله تمریناتی خاص تقویت نمود و همچنین برای ضربه زدن ابتدا از درخت های تنومند و سپس از اجسام سخت استفاده می نمودند.این سلاح بسیار کاربردی می باشد و با بسیاری از سلاح ها می تواند مقابله کند.

میزو زوتسو :

یک چوب تو خالی برای تنفس در زیر آب.نینجاها در عملیات های خود مجبور بودند مدتی در زیر آب بمانند پس با این چوب ها آنان می توانستند نفس خود را تجدید نمایند.البته ناگفته نماند که با این چوب ها تنفس در زیر آب باز هم دشوار است.

شینوبی زو :

یک نوع زنجیر که نینجا ها از آن برای خلع سلاح کردن حریف و یا کارهای دیگر استفاده می کردند.

 فوکی بارای ” fukibarai ” :

فوکی بارای ( 吹き矢 ) ( fukibarai ) تفنگ بادی ژاپنی است.که از یک لوله به اندازه فاصله مچ دست تا آرنج یعنی حدود 30 سانتی متر تشکیل شده است و نینجاها در آن دارتهای سمی قرار می دادند و از آن برای شکار حیوانات یا ترور شخصیت ها استفاده می کردند.دارت استفاده شده در فوکی بارای فوکیا (fukiya) نامیده می شود. ضمناَ این نکته را به یاد داشته باشید که فوکیاهای اصلی نینجاها 50 سانتی متر طول داشتند و از آن برای تنفس زیر آب و سایر عملیات های دیگر نیز استفاده می شد.

 

بد نیست بدانید که در ژاپن، فوکیا به عنوان یک ورزش ، مانند تیراندازی با کمان، که توسط انجمن فوکیای ژاپن، ورزش در نظر گرفته شده است بصورت رسمی مشغول به فعالیت می باشد. به منظور ترویج فوکیا انجمن بین المللی (IFA)، مستقر در ژاپــــن تشکیل شد. سازمان های اصلی تحت IFA عبارت اند از:انجمن آمریکایی فوکیا (ASBA) و فدراسیون فرانسوی(FSBA).که البته فوکی بارایی که در این ورزش از آن استفاده می شود به مراتب متفاوت تر از فوکی بارایی است که ما می شناسیم به صورتی که طول آن 1.2 متر است و فوکیاها (دارت های داخل فوکی بارای) 20 سانتی متر طول دارند.

نکات مهم برای درست کردن فوکی بارای :

• هرچه طول لوله بیشتر باشد سرعت و دقت در زدن هدف بیشتر خواهد بود.
• داخل لوله می بایست کاملا صاف باشد تا فوکیا با لوله ، کمترین تماس را داشته باشد و درنتیجه اصطکاک کاهش یابد.

در قدیم برای سمی کردن فوکیا از زهر جانوران و یا مواد گیاهان خاص استفاده می کردند.

نظرات شما عزیزان: